- Φαίδρα
- Ηρωίδα της ελληνικής μυθολογίας, κόρη του Μίνωα και της Πασιφάης. Κατά τον γνωστότερο μύθο, που χρησιμοποίησε ο Ευριπίδης σε δύο τραγωδίες του (τον χαμένο Ιππόλυτο καλυπτόμενο και τον Ιππόλυτο στεφανηφόρο), η Φ., γυναίκα του βασιλιά της Αθήνας Θησέα, ερωτεύτηκε τον πρόγονό της Ιππόλυτο, σεμνό και αφιερωμένο στην Άρτεμη, και επειδή αυτός αρνήθηκε τον έρωτά της, αυτοκτόνησε, συκοφαντώντας όμως τον νέο, ότι αυτός δήθεν της έκανε ανήθικη πρόταση. Ο Θησέας καταράστηκε τον γιο του και παρακάλεσε τον Ποσειδώνα να τον εκδικηθεί. Ο θεός έστειλε ένα τέρας μπροστά στο άρμα του Ιππολύτου που έτρεχε στην παραλία, και ο νέος πνίγηκε γιατί τα άλογα τρομαγμένα τον πέταξαν στη θάλασσα. Τελικά όμως η Άρτεμη αποκάλυψε την αγνότητα του Ιππολύτου. Το ίδιο θέμα χρησιμοποιήθηκε και από πολλούς άλλους αρχαίους και νεότερους ποιητές (Σοφοκλής, Σενέκας, Ρακίνας, Ντ’ Ανούντσιο).
Το πίσω μέρος αρχαίου ελληνικού καθρέφτη που εικονίζει τη Φαίδρα, με την παρότρυνση του Έρωτα, να εξομολογείται στον Ιππόλυτο τον έρωτά της.
* * *η, ΝΜΑ1. μυθ. κόρη τού Μίνωος και τής Πασιφάης, αδελφή τού Κατρέως, τού Ανδρόγεω, τού Δευκαλίωνος, τής Ακακαλλίδος, τής Ξενοδίκης και τής Αριάδνης, την οποία ο Δευκαλίων έδωσε ως σύζυγο στον βασιλιά τής Αθήνας, τον Θησέα2. τίτλος τραγωδιών τού Ευριπίδου, τού Σενέκα, τού Οβιδίου, τού Βεργιλίου.[ΕΤΥΜΟΛ. < επίθ. φαιδρός, με αναβιβασμό τού τόνου].
Dictionary of Greek. 2013.